Er is maar één minpunt aan reizen. En dat is dat je niet gemakkelijk kunt sporten. In 2,5 week trok ik van de woestijn in Oman, naar de bruisende hoofdstad Beiroet van Libanon door naar Peking, Shanghai en Chengdu in China. Langs ondernemers die allemaal niet voldoende trainingsuren maken.
Onderweg trof ik kamelen op de lokale snelweg, volkszangers in tv-studio’s in Beiroet en expats in China. Maar nergens trof ik ondernemers op een voetbalveld of atletiekbaan. Om zelf nog wat te trainen liep ik hard door de oude Franse wijk in Shanghai en probeerde ik nog wat banen te zwemmen in een ijskoud bad in Libanon.
Hoe blijven mensen die non-stop onderweg zijn fit? De meeste ondernemers zijn aangewezen op fitnesscentra, maar die mijd ik uit principe. En dan wordt het lastig.
Chinezen zijn in ieder geval heel vindingrijk om in beweging te blijven. Vandaag, een half uur voor de landing in Chengdu met Sichuan Airlines, werd op de videoschermen in het vliegtuig een bandje gestart met mierzoete muziek. Een frisse dame op het scherm begon te tellen: 1,2,3,4,5. Bij ieder getal maakte ze een beweging. Ze draaide met haar schouders, schudde met haar armen, kneep ik haar handen en klopte met haar linkervuist op haar rechterarm en vice versa. Verbaasd tuurde ik naar het scherm. Totdat ik een por kreeg van de sportieveling naast me. En hard ook.
Wat bleek? Het hele vliegtuig bomvol Chinezen zat alle oefeningen synchroon na te bootsen. Zo blijf je dus al reizend fit.
wereldveroveraars 